partexteroder10

 محوری (پیچ‌های ثابت کننده) استفاده می‌شوند. چسب‌های پخت در رطوبت معمولاً در حضور هوا یا رطوبت خاک پخت می‌شوند. نوع خاصی از چسب پلی اورتان به این دسته ترموپلاست الاستومر تعلق دارد. این نوع با پلاستیک‌ها و فلزات بهتر کار می‌کند و به سرعت پخت می‌شود. طبقه‌بندی فیزیکی چسب‌ها در بیشتر موارد، چسب‌ها بر اساس مقاومت آنها در برابر سرما و توزیع تنش از نظر فیزیکی طبقه‌بندی می‌شوند. طبقه‌بندی فیزیکی چسب‌ها را می‌توان بر اساس حلالیت و انحلال‌پذیری (ذوب شدن) انجام داد. چسب‌های لاستیکی، چسب‌های پلی استایرن، چسب‌های پلی وینیل کلرید و چسب‌های اکریلیک برخی از چسب‌هایی هستند که در این دسته قرار می‌گیرند. از آنجایی که این چسب‌ها بر اساس توانایی تبخیر حلال طبقه‌بندی می‌شوند، احساس می‌شود که یکی از مواد چسبنده متخلخل است. طبقه‌بندی فیزیکی چسب‌ها بر اساس میزان چسبندگی باقی مانده پس از تبخیر حلال است. این نوع ترموپلاست الاستومر چسب معمولاً برای چسباندن موادی (سطوحی) که شکاف یا فاصله ندارند استفاده می‌شود. چسب‌های اتصال معمولاً بر پایه لاستیک هستند. این نوع چسب الاستیک است اما استحکام نسبتاً کمی دارد. این نوع چسب در برابر رطوبت مقاوم است اما نمی‌تواندقرار گرفتن طولانی مدت در معرض آب. چسب‌های لاستیکی رایج عبارتند از: - چسب‌های کلروپرن 2 - چسب‌های اکریلیک 3 - چسب‌های لاستیک طبیعی 4 - چسب‌های استایرن 5 - چسب‌های پلی اورتان چسب‌های پایه حلال بسیار قابل اشتعال هستند و بسته به ترکیب مواد تشکیل دهنده آنها، در دمای بین -30درجه سانتیگراد و +20درجه سانتیگراد مشتعل می‌شوند. چسب‌های پایه آب در تماس با آب خاصیت چسبندگی خود را از دست می‌دهند. ترموپلاست الاستومر استفاده ایمن از چسب‌ها همه چسب‌ها باید به عنوان مواد خطرناک مورد استفاده قرار گیرند و در هر مورد با احتیاط استفاده شوند. چسب‌ها در صورت وجود خطر آتش‌سوزی، خوردگی و خطرات سلامتی، خطرات ذاتی خود را دارند. چسب‌ها باید با احتیاط شدید و با در نظر گرفتن خطر اشتعال (حداقل سطحی که یک ماده قابل اشتعال می‌شود) استفاده شوند.